Belevenissen op de Borg| Op z'n Amerikaans
Kleny Bimolt maakt van alles mee als suppoost in de borg Verhildersum. Zij deelt haar belevenissen graag met u. Eerder was Kleny Bimolt vaste columnist van Nieuwsblad van het Noorden. Vanaf heden verzamelen we de columns die zij schrijft tijdens haar werkzaamheden bij Verhildersum.
OP Z'N AMERIKAANS
Soms dient de Borg als decor voor een trouwerij. In de open lucht. Op z'n Amerikaans.
Alleen leent ons klimaat er zich die dag niet zo goed voor.
Veertig, met linten en bloemen versierde, stoeltjes. In een halve maan neergezet voor de stenen stoep van de Borg. In het midden een met veel bloemen en linten versierd hoog spreekgestoelte. Ook de kettingen van de borgbrug zijn gemarkeerd met veel bloemen en linten. Een on-Nederlands plaatje.
Ik moet de Borg van 1 tot 3 uur voor bezoekers sluiten tijdens deze plechtigheid.
Als ik om 1 uur met de sleutel naar het Koetshuis loop komt me een echtpaar tegemoet. De man en vrouw kijken me verbaasd aan.
"We willen graag naar de Borg. Is ie gesloten?"
Ik meld ze dat we om 3 uur weer opengaan. Ze kijken me onthutst aan. "Maar dan gaan we weer naar huis. Vakantie voorbij."
Ik zie spijt op hun gezicht. De vrouw bijna in tranen.
"We zijn hier al de hele morgen op het landgoed. Boerderij gezien, arbeidershuisje, de exposities. Lekker gewandeld in de tuin. Even uitblazen in het tuinhuisje. Heerlijk gegeten in het Schathoes.
We wilden het mooiste tot het laatst bewaren. De Borg!
Ze krijgen bijna ruzie. "Ik zei toch, laten we nu eerst de Borg doen."
Ik wil hun laatste vakantiedag niet verpesten. Van de bruiloftsgasten is nog geen spoor te bekennen. Het is berekoud!
"Ach, kom maar snel mee." Ik open de Borg voor hen onder de voorwaarde dat ze er geen uur kunnen rondlopen.
"Maar dan heeft u wel even een beeld van hoe het er binnen uit ziet. Komt u een volgende keer wat eerder en langer. We doen het nu op z'n Amerikaans! Dus in looppas er door."
Samen gaan we door de Borg. Ik vertel het een en ander en na zo'n 20 minuten verlaten we het gebouw weer. Ze zijn me erg dankbaar.
"We komen echt terug. Het is hier zo mooi. Dan gaan we ook de zolder en de kelder zien."
Ik wijs ze er op, dat ze dat allemaal ook op de website van Verhildersum kunnen bekijken. "Dat gaan we zeker doen. Kunnen we nog een keer genieten."
Inmiddels hebben de eerste bruiloftsgasten plaatsgenomen op de stoeltjes. In de verte nadert het bruidspaar.
De beide bezoekers genieten met mij van deze onverwachte gebeurtenis.
"Dit gebeurt niet zo vaak hier in deze vorm. Voor u toch nog een speciaal cadeautje ter afsluiting van uw vakantie!"
Ik heb medelijden met vooral de dames bij deze bruiloft. Ze hebben prachtige blote jurken aan. Ook de bruid ziet er adembenemend uit in wit kant en zijde. Maar ze zien blauw van de kou!
Zij moeten het echter nog zo'n dik uur rillend uithouden.
De beide bezoekers trekken hun dassen wat steviger om de nek en zetten een muts op. Gaan voldaan weer naar huis.
Ik ga een ietsje later dan gedacht met de Borgsleutels naar het Koetshuis.
Daar brandt de kachel...!