Belevenissen op de Borg| Het rode broekje
Kleny Bimolt maakt van alles mee als suppoost in de borg Verhildersum. Zij deelt haar belevenissen graag met u. Eerder was Kleny Bimolt vaste columnist van Nieuwsblad van het Noorden. Vanaf heden verzamelen we de columns die zij schrijft tijdens haar werkzaamheden bij Verhildersu
Acht vrolijke dames plus hond. Ze hebben een rondleiding in de Borg. Hond mag niet mee.
Het kleine zwarte poedeltje wordt naast de stenen Borgtrap aan de moerbeiboom vastgebonden.
Collega start haar verhaal, het gezelschap luistert aandachtig.
Niet lang. Buiten begint een oorverdovend gekrijs. De eenzame hond!
"Laat haar maar, ze moet het maar leren."
Maar de aandacht is weg bij de meeste dames.
Ik stel voor haar een bakje water te brengen?"
"Nee dat hoeft niet."
Vrouwtje gaat even later toch maar naar buiten, hond heeft haar zin en is rustig.
Niet voor lang. Baasje is weer binnen, wil graag de rondleiding meemaken. Er is tenslotte voor betaald.
Het concert begint opnieuw.
Ze kijkt me wanhopig aan. "Zou u een beetje op haar willen letten?"
Ik besluit het beestje toch een bakje water te brengen. Het is warm. Als ik buiten kom is het hondje weg...
Eventjes paniek bij mij.
Maar twintig meter verderop zie ik vrouwtje met poedeltje op de brug zitten. Toch gezwicht!
Ondanks de weigering breng ik het diertje water. Ze slobbert het bakje in een keer leeg.
Poging drie. Vrouwtje naar binnen, hondje jubelt weer buiten.
Ik hak de knoop door en zeg haar het beestje maar mee te nemen op de arm.
Probleem: ze is loops. "Ik moet ergens toch een luiertje hebben."
Baasje keert de inhoud van haar tas op mijn desk om en vindt een klein rood broekje.
Probleem: ze is loops. "Ik moet ergens toch een luiertje hebben."
Baasje keert de inhoud van haar tas op mijn desk om en vindt een klein rood broekje.
Opgelost! Poedeltje in het broekje gehesen, rust in de tent!
Door de situatie met het hondje heeft een deel van de dames de uitleg van mijn collega over het geheime slot in de 17de eeuwse rankenkast in de ontvangstkamer gemist.
Geeft niets. Als collega de rondleiding heeft beeindigd blijft het gezelschap in de ontvangstkamer hangen.
"Zo, zoeken jullie nu maar eens uit hoe die kast open gaat!"
Twee dames hebben goed opgelet! Ze nestelen zich op de vensterbank. De rest krijgt les.
In een een halve cirkel staan ze voor de kast, een van hen moet zoeken.
Met het lampje op haar mobieltje worden alle naden nauwkeurig afgezocht.
De beide 'juffen' joelen: Koud, koud, warm, warmer, heet, neeeee koud, ijskoud, jajajaja warmer, gloeiend heet, neeeheee weer koud!!!!
Bezoekers blijven staan. Genieten met mij mee. Ze kijken me grijnzend aan. "Die zijn vanavond nog aan het zoeken!"
Na zo'n 20 minuten geven ze het op. Ze moeten naar huis. De beide oplettende dames onthullen het geheim. De rust is weergekeerd.
Als ze weg gaan zijn de rollen omgekeerd.
Luidruchtige dames, gierend van de lach en een tevreden, rustig, stil, zwart hondje met een rode broek!