Belevenissen op de borg
Kleny Bimolt maakt van alles mee als suppoost in de borg Verhildersum. Zij deelt haar belevenissen graag met u. Eerder was Kleny Bimolt vaste columnist van Nieuwsblad van het Noorden. Vanaf heden verzamelen we de columns die zij schrijft tijdens haar werkzaamheden bij Verhildersum.
EEN SCHOT OP DE BORG
Hij klopt beleefd op de Borgdeur. Een Schot, zoals ik me een Schot altijd voorstel: lange man, touwkleurig borstelig haar, dito baard en snor. Doedelzak en rok ontbreken. Die heeft hij ongetwijfeld thuis. Hij begroet me vriendelijk. Ik wil hem een Engelse kijkbegeleiding meegeven. Die weigert hij. "Nederlands alstublieft".
Hij begint aan zijn tocht door de Borg. Het is stil deze morgen. Ik ben hem even kwijt. Dan zie ik hem rustig zitten op de bank in de Ontvangstkamer. Uitgebreid bestudeert hij de Nederlandstalige kijkbegeleiding.
Als u er niet uitkomt, geef maar een gil hoor, zeg ik hem. Hij kijkt me niet begrijpend aan. "Wat is een gil?"
Omdat het zo rustig is loop ik met hem mee verder door de Borg en vertel hem over de geschiedenis en de bewoners. In gebroken Nederlands vraagt hij honderduit. De man vertikt het om Engels te spreken.
Bij het grote familieschilderij van de Van Starkenborghs in de Grote Zaal blijft hij lang staan. "Wie zijn dat?"
Ik leg hem uit dat het oud-bewoners van Verhildersum zijn. Een van de bekendste families in Groningen. Hij probeert de naam een paar keer te zeggen, maar breekt zijn tong er over en geeft de moed op.
Van Starkenborgh gaat nog, maar Stachouwer.... daar wordt hij wanhopig van. Op mijn vraag waarom hij zo graag Nederlands wil leren komt de aap uit de mouw.
"Ik ben tijdelijk gestationeerd in Nederland en wilde met alle geweld even naar het Noorden. Mijn moeder is namelijk opgegroeid in Groningen. In de jaren vijftig is ze naar Schotland verhuisd om met mijn vader te trouwen. Ik was deze week in de stad Groningen. Prachtige stad! En wonderschone provincie!"
Als hij weggaat bedankt hij me wel tien keer. Ik vraag hem iets voor me te doen.
"Als u in Schotland terug bent doet u dan de groeten aan uw moeder. Vraag haar of de naam Van Starkenborgh haar iets zegt. Ze zal ongetwijfeld direct roepen: Oh, het Van Starkenborghkanaal..."