Belevenissen in borg Verhildersum

Filipijnse ballade voor Ida en Kleny

Zomaar een zonnige zaterdagmorgen op Verhildersum. Ida heeft dienst, Kleny is met de bloemen bezig. Twee oudere heren komen binnen. De kleine man loopt en praat slecht. Zijn rollator parkeert hij voor de stoep.

Hij blijkt 30 jaar geleden te zijn gevlucht uit de Filipijnen. Via Engeland kwam hij naar Nederland waar hij werd getroffen door een beroerte.

Als hij de twee bloeiende streptocarpussen (spiraalvruchten) in de vensterbank ziet, is hij aangedaan. "Mevrouw, zijn die van plastic?

Ik vertel hem dat ze echt zijn en hij bedankt me. "Op de Filipijnen hadden we ze ook." In stille aanbidding staat hij even later voor de grote boeketten in de hal en ontvangstkamer.

Het verdriet spat van zijn gezicht. Hij vertelt ons zijn levensverhaal. Een bak ellende!

Als ze alles gezien hebben, wil hij Ida en mij bedanken. "Ik wil een lied voor jullie zingen. Het is een ballade in het Filipijns."

Hij gaat in de deuropening van de ontvangstkamer naar de bijkeuken staan en met de ogen dicht, z'n handen naar de hemel gestrekt, begint hij te zingen. Een prachtige stem! Tranen van heimwee in zijn ogen.

We zijn stil en ontroerd. Blij dat ze op dat moment de enige bezoekers zijn.

Met 'Farewell, goodbye' uit de Sound of Music neemt hij afscheid. Ida en ik zijn een tijdje helemaal van slag.

Kleny